Bagi saya keusahawanan bukanlah satu aktiviti suka-suka atau cuba-cuba.Ianya satu budaya,satu komitmen dan satu penghayatan.Ianya adalah maruah dan harga diri bangsa.
Jepun kalah perang dunia ke-2 pada tahun 1945. Mereka terus mengubah strategi kepada peperangan ekonomi. Seluruh rakyat dirangsang untuk berjuang membangunkan bangsa dan negara.
Para isteri dirumah akan hairan dan akan rasa malu kepada jiran sebelah rumah jika suami balik awal daripada kerja.Akhirnya dunia melupakan kehinaan Jepun sebab kekalahannya dalam perang dunia ke-2. Sebaliknya dunia kini mengagumi kehebatan dan kecermelangan ekonomi jepun.
Salahkah kalau saya katakan bahawa banyak rumah bukan Melayu menjadi pengkalan perusahaan sedangkan rumah orang Melayu hanya menjadi pengkalan hiburan.
Hari-hari aktiviti yang aktif dirumah orang Melayu ialah TV!TV!TV! Dari golongan nenek nenek sampailah cucu cucu ..TV!TV!TV!.
Sekarang ini demam program realiti. Satu isi rumah khusyuk menghayatinya. Tetapi hakikatnya kita semua tersisih dari dunia realtiti.Orang Melayu teus dalam khayalan dan imaginasi.
rumah orang China... masuk tepung keluar pau. Masuk sotong kering keluar sotong kembang. Masuk kacang soya keluar tauhu dan tau fu fah. Rumah india masuk beras keluar tosai dan apom,putu bamboo dan putu mayam. Masuk kacang parfu keluar maruku! Rumah Indon.. masuk daging keluar bakso. Rumah Kampuchea ..masuk tepung ubi keluar aiskrim colek!
Rumah Melayu masukkan apa pun tak keluar semula.Masuk tepung ,habis tepung.Masuk kacang ..tak tahu nak diapakan dengan kacang tersebut.
Hantar mesin...mesin habis rosak dan berkarat! Hantar pergi kursus...komplen makan tak cukup...makan tak sedap..guru tak pandai mengajar!!.
Jepun kalah perang dunia ke-2 pada tahun 1945. Mereka terus mengubah strategi kepada peperangan ekonomi. Seluruh rakyat dirangsang untuk berjuang membangunkan bangsa dan negara.
Para isteri dirumah akan hairan dan akan rasa malu kepada jiran sebelah rumah jika suami balik awal daripada kerja.Akhirnya dunia melupakan kehinaan Jepun sebab kekalahannya dalam perang dunia ke-2. Sebaliknya dunia kini mengagumi kehebatan dan kecermelangan ekonomi jepun.
Salahkah kalau saya katakan bahawa banyak rumah bukan Melayu menjadi pengkalan perusahaan sedangkan rumah orang Melayu hanya menjadi pengkalan hiburan.
Hari-hari aktiviti yang aktif dirumah orang Melayu ialah TV!TV!TV! Dari golongan nenek nenek sampailah cucu cucu ..TV!TV!TV!.
Sekarang ini demam program realiti. Satu isi rumah khusyuk menghayatinya. Tetapi hakikatnya kita semua tersisih dari dunia realtiti.Orang Melayu teus dalam khayalan dan imaginasi.
rumah orang China... masuk tepung keluar pau. Masuk sotong kering keluar sotong kembang. Masuk kacang soya keluar tauhu dan tau fu fah. Rumah india masuk beras keluar tosai dan apom,putu bamboo dan putu mayam. Masuk kacang parfu keluar maruku! Rumah Indon.. masuk daging keluar bakso. Rumah Kampuchea ..masuk tepung ubi keluar aiskrim colek!
Rumah Melayu masukkan apa pun tak keluar semula.Masuk tepung ,habis tepung.Masuk kacang ..tak tahu nak diapakan dengan kacang tersebut.
Hantar mesin...mesin habis rosak dan berkarat! Hantar pergi kursus...komplen makan tak cukup...makan tak sedap..guru tak pandai mengajar!!.
Facebook
0 comments:
Post a Comment
Terima Kasih Kerana Memberi Komen. Saya amat menghargainya.
Note: Only a member of this blog may post a comment.